Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To moja pierwsza książka Remigiusza Mroza, ale czy ostatnia? Możliwe, że nie. Chociaż rzadko sięgam po kryminały, a jeszcze rzadziej po książki polskich autorów to chcąc w końcu poznać fenomen tego pisarza, skusiłam się na "Głosy z zaświatów". Może mało rozsądne było zaczynanie od drugiej części, ale taka akurat mi wpadła w ręce. Nawet jeżeli wątek kryminalny czasami mnie nudził to i tak pochłonęłam całość w 2 dni. Szczególnie ciężko czytało mi się sceny z udziałem księdza Wieśka (muszę przyznać, że przez pewien czas to on był moim głównym podejrzanym). Osoba, która z natura powinna wzbudzać zaufanie, wyrządziła najwięcej szkody i to dzieciom. Trudno mówić otwarcie o problemie pedofilii ogólnie, a wśród duchownych tym bardziej, szczególnie będąc osobą wierzącą. Język, odpowiedni research i poruszanie trudnych tematów to zdecydowanie mocne strony autora. Myślę, że warto zgłębić chociaż część jego utworów.

To moja pierwsza książka Remigiusza Mroza, ale czy ostatnia? Możliwe, że nie. Chociaż rzadko sięgam po kryminały, a jeszcze rzadziej po książki polskich autorów to chcąc w końcu poznać fenomen tego pisarza, skusiłam się na "Głosy z zaświatów". Może mało rozsądne było zaczynanie od drugiej części, ale taka akurat mi wpadła w ręce. Nawet jeżeli wątek kryminalny czasami mnie...

Dobre, pełne akcji zakończenie serii. Brakowało mi przede wszystkim rozwinięcia kilku wątków i przez to czuję niedosyt. Nie wiemy jak wyglądały listy Cardana do Jude, czy królewska para jednak zdecyduje się na przekazanie władzy Dębowi, czy sami pozostaną na tronie skoro wszystkie Dwory ich akceptują. Chciałabym też zobaczyć coś więcej w epilogu - jak wyglądają ich rządy, jak życie prywatne. Mam wrażenie że epilog dział się za szybko. Ale żeby nie było tak ponuro! w końcu książkę oceniam wysoko. Zdecydowanie na plus szybka akcja, nie miałam wrażenia ociągania się, dużo się działo. Chociaż mam wrażenie, że cała akcja z podmianą Taryn na Jude nie mogła być mniej oczywista :D. Podoba mi się również ta lekka sugestia na końcu, która pozwala domyślić się, że Duch i Taryn w przyszłości mogą coś razem stworzyć. No i sprawa królowej Suren: została uwolniona przez Jude, ale jednak nie ma pewności czy jej niewola nie była swego rodzaju zabezpieczeniem przez groźną dziewczynką, a Pani Nore wiedziala o czymś więcej. Tak samo życie Madoka w śmiertelnym świecie jest rozwiązaniem, na które nie wpadłam i ciekawi mnie ile nowości go tam czeka. Dla podsumowania całości - naprawdę dobra, nieoczywista i klimatyczna seria.

Dobre, pełne akcji zakończenie serii. Brakowało mi przede wszystkim rozwinięcia kilku wątków i przez to czuję niedosyt. Nie wiemy jak wyglądały listy Cardana do Jude, czy królewska para jednak zdecyduje się na przekazanie władzy Dębowi, czy sami pozostaną na tronie skoro wszystkie Dwory ich akceptują. Chciałabym też zobaczyć coś więcej w epilogu - jak wyglądają ich rządy,...

Myślę, że w tej części najłatwiej zaobserwować jak Jude "przesiąkła" światem elfów. W końcu są one bystre, okrutne, uwielbiają intrygi. Przez te wszystkie lata, w których walczyła o swoje miejsce w nowym świecie stała się taka sama. Nie można tego traktować jako jej wielkiej wady. To jest świat elfów, a ona się do niego dostosowuje. Uważam, że wręcz należy pochwalić autorkę za stworzenie postaci oryginalnej. Jude nie jest kolejną idealną, dobrą, sprawiedliwą bohaterką w złym świecie. Kolejne zaskoczenie to postać Taryn. Nie mogę powiedzieć, że ją lubię, ale na pewno trzeba docenić, że również walczyła o swoje miejsce w świecie eflów. Miala całkowicie inny plan na siebie niż Jude, ale przecież nie każdy musi się rodzić rycerzem. Jej walka o miłość jest godna uznania. Za to zdecydowanie na czołówkę znienawidzonych postać trafia Loki. Jego intrygi, podstępy są (oprócz tego, że idiotyczne) okrutne. Wciąż liczyłam na to, że Taryn z niego zrezygnuje. Relacja Jude i Cardana to coś czego chciałam jak najwięcej od samego początku. Autorka doskonale o tym wiedziała, ale żeby przytrzymać nas w niepewności scen tych nie było zbyt wiele. Za to akcji na pewno nie brakowało. Zły król przecież od początku miał być "zły". Podobało mi się, że sprawowanie władzy wcale nie okazało się łatwe, z każdej strony trzeba było oczekiwać postępu. I mój ulubiony moment, czyli końcówka. Ślub, o którym każda czytelniczka marzyła, ale który od początku wydawał się za łatwy. Cardan, który przejął władzę i w końcu zaczął się zachowywać jak prawdziwy król, podczas więzenia Jude w Toni, a na sam koniec wygnanie Jude do śmiertelnego świata. Zakończenie idealne, pozostawiające czytelnika w szoku i oczekiwaniu.

Myślę, że w tej części najłatwiej zaobserwować jak Jude "przesiąkła" światem elfów. W końcu są one bystre, okrutne, uwielbiają intrygi. Przez te wszystkie lata, w których walczyła o swoje miejsce w nowym świecie stała się taka sama. Nie można tego traktować jako jej wielkiej wady. To jest świat elfów, a ona się do niego dostosowuje. Uważam, że wręcz należy pochwalić autorkę...